Het recht op inzage is misschien wel het belangrijkste recht in de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG). Maar zelfs dit recht heeft grenzen. Dit kan heel mooi worden weergegeven aan de hand van het voorbeeld van bankafschriften.
Het recht op informatie is erg belangrijk
Zoals bekend heeft een betrokkene recht op informatie over alle gegevens die hem betreffen. Het is ook duidelijk hoe belangrijk dit recht is. Pas als iemand weet of een bedrijf gegevens over hem verwerkt, kan hij controleren of alles in orde is.
Dit alles is geregeld in artikel 15 van de AVG. Ook is daar bepaald dat een betrokkene “een kopie van de persoonsgegevens” kan opvragen. Deze formulering leidde tot een geschil tussen een bank en een van haar klanten.
Het eerste exemplaar is gratis
De klant had zijn rekeningafschriften uiteraard correct ontvangen. Hij heeft echter de afschriften kwijtgemaakt. Dit bracht hem op het idee om zijn bank nogmaals om een kopie van deze bankafschriften te vragen. In zijn gedachten zou het voor hem gratis moeten zijn. Artikel 15 van de AVG stelt immers ook dat de eerste kopie van gegevens gratis is. Alleen verdere kopieën mogen iets kosten.
De bank deed niet mee, maar…
De bank stond dit idee echter niet aan. Het ging haar waarschijnlijk minder om die ene specifieke klant. Ze was eerder bang om in de toekomst met dergelijke verzoeken te worden geconfronteerd. Al met al zou dat best duur voor haar zijn. Daarom wees ze het verzoek van de klant af.
De klant wilde het niet loslaten en legde het voor advies voor bij de desbetreffende onafhankelijke toezichthouder die de bescherming van persoonsgegevens bevordert en bewaakt. Uit dit resulteerde een interessant oordeel: “ja, maar…”
Het “ja” betekent dat de grote klant zijn bank daadwerkelijk kan vragen om een gratis overzicht van de geldtransacties op zijn rekening. Dit vloeit voort uit de volgende overwegingen:
- De rekeningbewegingen zijn persoonsgegevens. Omdat ze betrekking hebben op de persoon van de klant.
- Dit betekent dat de bankcliënt recht heeft op informatie over deze rekeningbewegingen.
De bank moet deze gegevens gratis verstrekken. Iets anders zou alleen van toepassing zijn als de klant meerdere keren om één en dezelfde aanbieding vraagt zonder dat daar een begrijpelijke reden voor is.
Er is echter geen recht op kopieën van “oude” rekeningafschriften
Het “maar” volgt echter direct: de bankcliënt kan niet eisen dat de bank een overzicht van rekeningtransacties in de vorm van rekeningafschriften aanlevert. In plaats daarvan kan ze een tabel met rekeningverplaatsingen voor hem achterlaten.
De motivatie:
- Rekeningafschriften zijn een speciaal voorbereide vorm van rekeningverplaatsingen.
- Het recht op informatie geeft een bankcliënt niet het recht om op deze manier opgestelde rekeninggegevens te ontvangen.
- De bank heeft aan haar verplichting voldaan als zij de gegevens in een geordende vorm, zoals een spreadsheet, aan hem ter beschikking stelt.
- Alles wat verder gaat is een dienst die niets te maken heeft met het recht op informatie onder de AVG.
- Of de bank een dergelijke dienst überhaupt aanbiedt, is voor hen evenzeer een zaak als de vraag of zij er een speciale vergoeding voor vragen.
Geen trucs!
Alles moet echter eerlijk en zonder trucs zijn. De bank kan dus ook aan het informatierecht van de cliënt voldoen door hem kopieën van zijn “oude” rekeningafschriften te verstrekken. Zij mag dan echter geen kosten van hem verlangen. Het is daarom noodzakelijk om onderscheid te maken:
- Als de bank uit eigen beweging informatie verstrekt door kopieën van “oude” rekeningafschriften aan de klant ter beschikking te stellen, kan zij daar niets voor terugvragen.
- Als zij de gegevens echter daadwerkelijk in een andere vorm wil aanleveren, bijvoorbeeld als tabel, en vervolgens op uitdrukkelijk verzoek van de klant kopieën van de eerdere opgaven verstrekt, kan zij dit laten vergoeden.
De klant kan geen verwerking van gegevens vragen
Het is alleen belangrijk dat hij volledige informatie krijgt. Indien dit het geval is, kan hij geen bijzondere verwerking van die gegevens verlangen. De klant heeft dus geen recht op een door hem zelf bepaalde vorm/verwerking van informatie, als deze afwijkt van de verstrekte “basisvorm” van de te verstrekken informatie.
Wilt u hier meer over weten? Voor verdere informatie over dit item kunt u met mij gerust contact opnemen: stel uw vraag(en) en ik neem spoedig met u contact op.